Θάμαρ, Ραχάβ, Ρουθ, Βηρσαβεέ

Λευκή σαν που ήμασταν
Σαν την ασβέστη
Σαν του χιονιού τη λήθη
Σαν την αλέκιαστη αυγή

Λευκή ποδιά γυναίκας

Δέκα πληγές του Φαραώ
Με λάγιους κόμπους εκατό
Αντιπαλεύει

Δέρμα σταρό
Κι απέναντι
Του περιούσιου λαού
Οι προπάτορες

Άνδρες για πάντα
Την έξω θέα
Περιτετμημένοι

Κι αυτή μιγάς, μοιχή ή πόρνη
Ένα κλαδί της ρίζης Ιεσσαί

Δέρμα σταρό
Ποδιά λευκή

Αχνίζει φρέσκο το ψωμί
Μοσχοβολάει το νιο κρασί

Λαού εκλογής
Νόμου ελεύθερου
Για πάντα απερίτμητου
Και σκλάβου της αγάπης