Είναι Ψεύτρες, οι Φωτογραφίες;

Τι μου έκανες σήμερα φίλε Γιώργο! Στέριωσα τη σκάλα, ανέβηκα στα πατάρια, χώθηκα στις κούτες και ψάχνω να βρω παιδικές μου φωτογραφίες… Μάταιο! Δεν υπάρχουν στο σπίτι… Βυθίστηκα στο βάθος του χρόνου και έφτασα μέχρι τα παιδικά χρόνια των δικών μου παιδιών… Ξέμειναν και πάλι οι δουλειές… Χάρηκαν τα μάτια τόσες αγκαλιές… Τόσα χαμόγελα… Τόσες στιγμές οικογενειακές… Εδώ τα τρία μικρά γυμνά στη μπανιέρα. Εδώ η Εύη και ο Δημήτρης αγκαλιά. Και πάλι παρακεί. Εδώ, η Μαρία γίνεται η "μαμά" του Γιώργου… Εδώ τα δυο μεγάλα παρατηρούν το νεογέννητο και τριπλοβαπτισθέν (άλλη φορά αυτή η ιστορία!). Εδώ ξαπλώνουμε [τις κορμάρες μας!] στη θάλασσα… Εκεί ο Δημήτρης πετάει τα παιδιά αεροπλάνο. Να κι ο παππούς, ο πατέρας του Δημήτρη, νεότατος. Και η γιαγιά, η μάνα μου, σαν να της μοιάζω τώρα… Ο πατέρας μου, με τα μικρά στο χαλί… Τα πάρτι, μια πλημμυρίδα από παιδιά… Εγώ με το ένα, ή με το άλλο, ή με τα δύο ή και τα τρία… Ταξίδια… Περιηγήσεις στο μαγικό κόσμο των παιδικών βιβλίων… Ζωγραφίζοντας… Κάνοντας κωλοτούμπες και ακροβατικά… Περιηγήσεις στα βουνά. Στη σκηνή το καλοκαίρι… Οικοδομικές εργασίες. Πάλι με τον Δημήτρη αγκαλιά. Φαγητό σε ταβέρνες… Σε επισημότερες δεξιώσεις. Καβάλα στο γαϊδούρι… Ο θείος μας χάρισε σκέιτμπορντ, και διασχίζουμε το σαλόνι απ’ άκρου σ’ άκρο! Τα ποδήλατα, διαδοχικά. Οι διακοπές με το σκυλί και τα ποδήλατα. Ποδηλασία στο βουνό. Η Πεντέλη βαθυπράσινο δάσος… Στο αεροδρόμιο. Μιλώντας σε συνέδρια. Στους Δελφούς και τον όσιο Λουκά Βοιωτίας. Σε δεκάδες μέρη, ιστορικά και ανιστόρητα… (sic) Με φίλους από όλα τα μέρη του κόσμου. Ω, πόσο αδύνατη ήμουν! (Γιατί πάντα πίστευα πως είμαι χοντρή;). Με τα ξαδέρφια των παιδιών. Με τα δικά μας αδέρφια…

Ένα είναι το κοινό στοιχείο όλων των φωτογραφιών… Ανεμελιά, χαμόγελα… Αγάπη, ζέστα, ξεγνοιασιά… Και πάλι ανεμελιά, και γέλιο πλατύ… Μάτια βελούδινα, μάτια γελαστά…

Πόσο λείπουν τώρα όλα αυτά… Άραγε οι σημερινές φωτογραφίες να αποπνέουν αύριο την ίδια ανεμελιά, το ίδιο γέλιο; Είναι ψεύτρες, οι φωτογραφίες;

Ή μια σκιά, όντως, θα σκιάζει τα μάτια;

Η θέα σήμερα, μια πλημμυρίδα χαμόγελου… Τα μάτια μου, μια πλημμυρίδα δάκρια… Πάω να τα σκουπίσω τώρα, να ανασυνταχτώ. Θα ανέβω στο πατάρι, θα κατέβω πάλι στο ύψος της καθημερινότητας, πρακτική, αποτελεσματική, νηφάλια. Σε λίγο, Κυριακή μεσημέρι. Ελπίζω, πάλι με χαμόγελα στο τραπέζι… να μη σκοτωθούν οι συνιστώσες στην πορεία για το «σοσιαλισμό»… αφού ξυπνήσει και η απογευματινή βάρδια… η νεολαία…

Δεν έχουμε απαρτία. Τμήμα της ολομέλειας έχει αφισοκόλληση. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία…

Εμείς έχουμε αναλάβει το ψωμί, τα μεγαλύτερα παιδιά την παιδεία, ο μικρότερος απολαμβάνει όσο είναι καιρός ακόμη την ελευθερία του… Και η ζωή συνεχίζεται.

Venceremos!




ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο αυτό είναι μια απλή συμμετοχή σε δι-ιστολογικό αφιέρωμα που εμπνεύστηκε και οργάνωσε ο Βιβλιοθηκάριος!

Συμμετέχουν:

Ο Βιβλιοθηκάριος: Οι φωτογραφίες είναι καθρέπτες

Κυνοκέφαλοι: Τα καλοκαίρια ακόμα κόβονται στα τρία

Τσαλαπετεινός: Μοναχοπούλι

Αναγεννημένη: Μια παιδική φωτογραφία
Καγκουρώ: Παιδικές φωτογραφίες και σκόρπιες μνήμες

Nefosis και RoubinakiM: Φωτογραφίες χωρίς αρνητικό

Σημειωματάριο: Μια παλιά φωτογραφία

O Ήχος του Ανέμου: Είναι Ψεύτρες, οι Φωτογραφίες;

AnnaSilia: Παυλάκης ο Τρομερός
Deva Aleema: Μια παιδική φωτογραφία

Το Ερυθρό Καγκουρώ: Μια (όχι και τόσο) παιδική φωτογραφία

Polyanna: Το γαϊτανάκι μας- μια παιδική φωτογραφία
Κidscloud: Απόκριες, κάποια χρόνια πριν... 
Mambo Tango: Κοίτα το πουλάκι
A mother's diary: Παιδική φωτογραφία