Αττίλας 3

Σε ένα παιχνίδι σκακιού, οι Βρυξέλλες είναι τα άλογα που δυναμικά παρεμβαίνουν, υπερπηδώντας εμπόδια στην υπηρεσία του βασιλιά. Η λογιστική λογική των Βρυξελλών επικουρεί και επικαλύπτει την επεκτατική οικονομική πολιτική της Γερμανίας και έρχεται να συναντήσει την προσπάθειά της για διείσδυση στην ενεργειακή αγορά, μέσω της καθυπόταξης των κρατών της νοτιανατολικής Ευρώπης. Συνάμα, ένας ακραίος ηθικιστικός, τιμωρητικός και νομικιστικός λόγος της ψυχρής σταχομαζώχτρας βασίλισσας είναι το προπέτασμα καπνού, ενώ τα όντως ζητούμενα είναι το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο, ο ήλιος, με όρους νομής αποικιοκρατικού τύπου.

Οι δικές μας ευθύνες είναι μια άλλη συζήτηση, και δεν πρέπει βεβαίως να παραγνωρίζονται. Αλλά ο ψευδής εαυτός της λογιστικής λογικής είναι φανερός εξαρχής. Ακόμα και λάθη υπολογισμών ομολογούνται χωρίς συνέπειες, χωρίς να οδηγείται κανείς σε αμφισβήτηση του αρχικού μοντέλου.

Έρχεται όμως η ώρα που η λογική της φαινομενολογίας των αριθμών βρίσκεται σε ολοένα μεγαλύτερο χάσμα από την πραγματικότητα. Πόσο επικίνδυνοι μπορεί να είναι όσοι δεν προβλέπουν την επίδραση των αποφάσεών τους στην πραγματική οικονομία, ή όσοι επενδύουν ακριβώς σε μια λογική καταστροφής, η οποία όμως άπαξ και εκκινήσει δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει;

Όλες οι λογιστικές λογικές για τη φορολόγηση των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες θυμίζουν παιδικό παιχνίδι, με δραματικές όμως διαστάσεις. Τόσο δραματικότερες, όσο ανεπίγνωστα απέχει το παιχνίδι από τη ζωή.

Ποια η αξία επιμέρους διαφοροποιήσεων ή ψευδοδιλημμάτων, όπως μικρές ή μεγάλες καταθέσεις, μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό φορολόγησης; Ποια η αξία των εκατέρωθεν διαψεύσεων; Είτε με τη μία είτε με την άλλη επιλογή έχει σημάνει το τέλος της χρηματοπιστωτικού πυλώνα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και οι παράγοντες της πραγματικής οικονομίας καταλαβαίνουν τις διαστάσεις του κινδύνου για την Ευρώπη συνολικότερα και προειδοποιούν τους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών. Οι τελευταίοι μοιάζουν να πάσχουν από αυτιστικό σύνδρομο.

Τι μένει λοιπόν σε έναν λαό που το βόρειο μέρος της χώρας του τελεί ακόμη σήμερα υπό κατοχή; Η λύση των απελπισμένων είναι να πουλήσουν τρέλα. Δεν μένει κάτι άλλο.

Εξάλλου, η απόσυρση των ρωσικών κεφαλαίων από την Κύπρο και κατ' επέκταση από τη ζώνη του ευρώ, η προβλεπόμενη αναδίπλωση και αναδιοργάνωση του τραπεζικού τομέα της Ρωσίας προκειμένου να παραμείνουν τα ρωσικά κεφάλαια εντός της επικράτειάς της, πιστεύει κανείς ότι θα αφήσει ανεπηρέαστη την οικονομία της Δυτικής Ευρώπης;

Η πολιτική μυωπία και η τιμωρητική μονομανία της Μέρκελ και των ευρωπαϊκών συμφερόντων που εξυπηρετεί θα τινάξουν όλη την Ευρώπη στον αέρα. Έχουν ήδη σημάνει οι καμπάνες του τέλους, καμπάνες ισχυρότερες και από το κλείσιμο μιας τράπεζας. Πάμε για δραματική ανακύκλωση μιας κρίσης, που χορτασμό δεν έχει.

Πέρα από οποιανδήποτε λογική ευσεβών πόθων, διαφαίνεται ήδη ξεκάθαρα ότι η Ρωσία θα εξαναγκαστεί να ανταπαντήσει, ερχόμενη σε ευθεία σύγκρουση με τη Γερμανία. Η έπαρση και η ύβρις πληρώνονται πολύ ακριβά. Η καταστροφή θα είναι πρωτοφανής. Εκτός εάν... Εκτός εάν τιναχτούν όλα τα σχέδια στον αέρα...

Σε κάθε περίπτωση όμως η ζημιά έχει ήδη γίνει και δεν είναι επανορθώσιμη.