5
νομίζω ἀδελφέ μου
ἔχεις πιάσεις τὰ ταμπούρια
σὲ τόπο ὀχυρό, μελετημένο
καὶ προασπίζεσαι τὸ δίκιο
μὲ τὸν ὑπέροχό σου λόγο
γλαφυρό, γεμάτο ἱστορίες
παραβολὲς στὰ χνάρια
μιᾶς ἀρχέγονης ρητορικῆς παράδοσης
ποὺ ἔγινε πιὸ δικὴ κι ἀπ’ τὴν ἀνάσα μας
καὶ δὲν σοῦ λείπει ἡ ἐπιστημοσύνη
ἢ τὸ σχῆμα της
γιατὶ μὲ ὅλες τὶς παραπομπὲς
ὁ λόγος σου μυρίζει ἐκλαΐκευση
ἀνάγκη νὰ διδάξεις
νὰ ἡγηθεῖς κατ’ ἐπέκταση
σὲ πλήθη
ὅσο μικρὰ πιστὰ ν’ ἀκολουθοῦν
τὸ ξέρω εἶναι παλιός μου γνώριμος ὁ πειρασμὸς
καὶ ὁ αἰχμηρός σου λόγος
λίγο ὑπερβαλλόντως κριτικὸς
καὶ μιὰ ὀκτάβα πάνω καταγγελτικὸς
νομίζω ἀδελφέ μου
δὲν σοῦ προσθέτουν ὅλα αὐτὰ
ἀλλὰ νομίζω
πὼς δὲν θὲς ν’ ἀκούσεις τὴ φωνή μου
πὼς δὲν ὑπάρχω προφασίζεσαι
μὲ περισσὴ σιγουριὰ
ἢ κρυμμένο τρόμο
ἴδιο τῶν ἀνθρώπων τῆς μάχης
νὰ μὴν ἐκτίθενται[2011]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου