Αμβλύτητα

Λουντμίλα Κόρολ, Χωρίς Τίτλο.

Η απογοήτευση είναι αίσθημα αμβλύ. Ικανό να σε περιζώσει με σκέψεις θυμόσοφες, κυκλοτερείς, αναστοχαστικές. Δημιουργεί μια επιφάνεια, μιαν ασπίδα που φιλτράρει το φως και την οξύτητα των έξω παραστάσεων.

Το φως, φιλτραρισμένο και λεπτό παράγει συνθήκες θερμοκηπίου, όπου φύονται τρυφεροί μίσχοι και φυτά. Εκεί περιδιαβαίνεις, νωχελικά, και γεύεσαι τη θαλπωρή του περιβάλλοντος. Εκεί συναντιέσαι με άλλους θυμόσοφους ομοίους. Εκεί κουνάς το κεφάλι σημειώνοντας τη ματαιότητα της κάθε προετοιμασίας για μάχη. Εκεί χαϊδεύεσαι.

Η απογοήτευση είναι αίσθημα που γεννά θαλπωρή. Συχνά γεννά και κάποια αυτοπεποίθηση, μια υπόνοια πείρας, μια υποψία γεροντικής σοφίας, μια απόγευση ανωτερότητας. Εκεί αποσύρεσαι, ως απόμαχος της ζωής.

Τα από εδώ και μπρος τα παρακολουθείς σαν θεατής.

Εκεί αργοσβήνεις παρατηρώντας τον συντελούμενο θάνατό σου σαν γεγονός σε ξένο σώμα, σαν ειδήσεις μακρινές. Εσύ ήδη ενώνεσαι με τη μοίρα της φύσης, την ανακύκληση των εποχών, το αναπόδραστο της ιστορίας, το πεπρωμένο των λαών να υποτάσσονται.

Εκεί ζούμε, συλλογικά, και εξίσου μοναχικά όλο το τελευταίο διάστημα.