Αγαπητέ Γέροντα Βασίλειε,
η πολυετής μας γνωριμία, η προσωπική μου εκτίμηση στο πρόσωπό σας και μια συνομιλία μας πριν λίγα χρόνια με κάνουν να σας απευθύνω το λόγο προσωπικά. Άλλωστε, δεν γνωρίζω κανέναν άλλο από τους παράγοντες του Όρους, πέραν της γνωριμίας που έχουμε με κάποιους από τα δελτία των ειδήσεων.
Ενώ ο κόσμος υφίσταται χαράτσια, κάποιοι διασφαλίζουν για τον εαυτό τους φορολογικά προνόμια;
Αυτό ανήκει στην Παράδοση εν θεολογική εννοία;
Με το να φορτώνετε με τα προνόμιά σας τον ελληνικό προϋπολογισμό, με αυτό τον τρόπο ακολουθείτε τα σταυρικά βήματα του Χριστού, του αίροντος τις αμαρτίες του κόσμου;
Κάθε θεολογία, όσο ωραία και να είναι διατυπωμένη, εκβάλλει σε δύο τρία βασικά και θεμελιώδη ζητήματα. Ρωτώ λοιπόν: μοναχισμός με μεταξωτά βρακιά ή μοναχική πτωχεία;
Μοναχισμός που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις ή που έχει αποταχθεί τον κόσμο και τον μαμωνά;
Και αν υπάρχει όντως πρόβλημα σε κάποιες περιπτώσεις, τα μοναστήρια με τις off shore δεν μπορούν να αναλάβουν τους αδελφούς τους στην έρημο;
Το θυμό που προκύπτει στην ελληνική κοινωνία από όλα αυτά πώς θα τον διαχειριστούμε στα σχολεία εμείς, οι "άθεοι" θεολόγοι;
Ως πολίτες πώς θα απαντήσουμε στο αίτημα για ισονομία και όχι θεοκρατία;
Ως πιστοί θα σταθούμε διαφορετικά από τη στάση του Χριστού στους τρεις Πειρασμούς;
Εσείς πάλι, οι αθλητές του ασκητικού βίου, πώς θα διαχειριστείτε όλες αυτές τις επιτυχίες;
Με συγχωρείτε για την αναστάτωση και τη στεναχώρια. Δεν είναι καρπός αναίδειας, είναι εικόνα της δικής μας παντελούς αποτυχίας και κατά κόσμον απελπισίας. Σκέφτηκα ότι θα θέλατε να γίνετε μέτοχος των αποριών μας και ίσως και κάποιων εκ των βαρών μας. Γιατί και κάποιες φορές λυγίζουμε.
Ευλογείτε και εύχεσθε,
Ευαγγελία Βουλγαράκη
Υ.Γ. Η φωτογραφία τραβήχτηκε σε κάποιο μου ταξίδι από αεροπλάνο. Με όλη την αγάπη μου στο Όρος, που έτσι το φαντάζομαι, μες στον ουρανό.
2 σχόλια:
Όμορφο, ευγενικό, αξιοπρεπές, εύστοχο,με άλλα λόγια εξαιρετικό!
Μπράβο!
-------------------
Υπάρχουν πολλοί τρόποι, για να πούμε κάτι. Εσύ διάλεξες τον καλύτερο.
Ευχαριστώ πολύ Σίλια. Η αλήθεια είναι ότι τον π. Βασίλειο τον αγαπάω γιατί τον γνωρίζω από τα αμφιθέατρα παιδιόθεν, και γνώριζε και αγαπούσε τον πατέρα μου. Σίγουρα δεν είμαι σε θέση να δώσω μαθήματα τι είναι μοναχισμός, σε ανθρώπους που έχουν τρυπήσει τα γόνατά τους, ενώ εγώ έχω κάνει πολύ λιγότερους τέτοιους κόπους στη ζωή μου. Με ανησυχεί και με στεναχωρεί επίσης κάπως το ενδεχόμενο να τον καλώ σε μια δημόσια συζήτηση δίχως τη συγκατάθεσή του, ή και δίχως ποτέ να πληροφορηθεί το κείμενο αυτό. Δεν είναι όμως πολύ απλά τα θέματα και κάποιες φορές μας γραπώνουν και δεν μας αφήνουν να αποδράσουμε, όπως ισχύει και για μας στην κοινωνία... Ίσως αξίζει να φτάσει αυτή η φωνή, που σίγουρα δεν είναι αποκλειστικά δική μου. Εκφράζει τις αγωνίες κάποιων ανθρώπων στον κόσμο. Ανθρώπων που δεν είναι κακοπροαίρετοι, αλλά δεν είναι και πρόθυμοι να κουκουλώνουν και να σκεδάζουν ανησυχίες σοβαρές. Ίσως να κάνουμε και λάθος. Γι' αυτό και η συζήτηση, γι' αυτό και οι ερωτήσεις.
Δημοσίευση σχολίου