Σκαλί της Προόδου

Τη σκάλα

Ανεβαίνεις της προόδου

Σκαλί σκαλί

Θαρρείς πως ανεβαίνεις

Η ευκρίνεια του ορίζοντα

Σε ουρανί γαλάζιο

Χάνεται

Εσύ πλησιάζεις

Αυτό απομακρύνεται

Και άξαφνα η σκάλα

Διαλύεται

Σε γκρεμούς δρόμους

Περιβόλια και δρυμούς

Πικραμένος

Και σοφός σκεπτικιστής

Αναζητάς πια

Μια διαδρομή

Λαβυρινθώδη

Δίχως τον κατακόκκινο μίτο

Της εγκόσμιας

Παραμυθητικής εσχατολογίας

Απαρηγόρητος

Κοιτάς τον Άδη

Με την αφή νιώθεις

Την πίστη ανάραιη

Ως βαθύτατη μορφή

Απιστίας

Με καμπάνες νταούλια και κρουστά

Η μεταφυσική αρχινά

­­                 —Ως εμπράγματη φυσική διάσταση

                    Ως επιστήμη εμπειρικά επαληθεύσιμη—

Ήχος τριχτός

Μόλις εκπέσει

Η λατρεία του ανθρωποθέου

Στην καρδιά ενός αθέου

Τότε ο Θεός

Σε συναντά

Σε αυτοπρόσωπη διαύγεια