Φιλία

Erica Hopper, Paradox Blu

Η φιλία είναι σαν ένας πίνακας ζωγραφικής. Ένα διαρκής διάλογος χρωμάτων και σχημάτων. Ένας πίνακας, όπου οι γραμμές λυγίζουν, υποχωρούν σβήνουν, τα χρώματα αλληλοπεριχωρούνται, το υπόχρωμα τα φωτίζει με τρόπο διαφορετικό, η γειτνίαση τα κάνει να χορεύουν. Η ανάμειξη δεν τα λερώνει, αλλά διατηρούν τη λαμπρότητα και καθαρότητά τους. Μια μοναδική διαύγεια, εκεί που πρέπει, ταπεινότεροι καφέ ή γκρι πιο ακόρεστοι τόνοι, εκεί που η χοϊκότητα γίνεται το νόημα κατεξοχήν. Καμιά φορά, κάποιοι όγκοι διαλύονται στη σκοτεινιά των σκιερών μορφών, στα ακαθόριστα σκοτάδια μας, καμιά φορά οι φόρμες διαλύονται καθώς λούζονται στο φως. Φως εκτυφλωτικό. Τίποτε όμως δεν διαλύει τις μορφές, που αναδεικνύονται στην ομορφιά τους, δίχως σκληρές γραμμές, με ακαθόριστα όρια, με ένα παιχνίδι χρώματος πάνω στο χρώμα. Άγνωστη η επόμενη γραμμή, κι εγώ μαγεύομαι, μ' αυτό που μας χαρίζεται, και δίχως προσδοκίες...