Τα Μωρά και τα Νήπια

 Εύη Βουλγαράκη, Ανατολή Ανατολών, 2014.

Ακουαρέλα και μολύβια σε χαρτί 300gr. Διαστάσεις 19 x 24 cm.

"...ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα τοὺς σοφούς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά..." (1Κορ 1: 27).

Λες και γράφτηκε για την εποχή μας, για τις καταστάσεις μας, για τις μέρες και τις ώρες που ζούμε.
Γράφτηκε ασφαλώς για την τάξη των διανοουμένων, αυτή τη νόθα τάξη.

Μια τάξη στην οποία ανήκω, αλλά και στην οποία δεν έχω την παραμικρή εμπιστοσύνη.

Η διάθεση κοινωνικής ανόδου, σχέσεις υποτέλειας με τους ισχυρότερους και προπετούς περιφρόνησης εκείνων που θεωρούνται κατώτεροι, είναι το κύριο ζήτημα της διανόησης διαχρονικά. Και πολύ δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα από την εποχή που ο διανοούμενος, φιλόσοφος, δάσκαλος, συγγραφέας, καλλιτέχνης, αναζητούσε προστασία στην αυλή κάποιου ευγενούς για να μπορέσει να δημιουργήσει.

Η εποχή πολλούς "φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα" μας καλεί να αναμετρηθούμε με τον βαθύτατο εαυτό μας, τις βαθύτατες ανάγκες μας.

Αν μια κατηγορία ανθρώπων έχει σήμερα κυρίαρχες ευθύνες, κι αν έχει δραματικά επιβεβαιώσει το αυλικό της ρόλο, είναι η κατηγορία της διανόησης.

Σε συνθήκες που καθημάζεται όλος ο ελληνικός λαός και γκρεμίζεται η κοινωνία, αφού έχει καταστραφεί μεθοδικά η συνοχή της με αλλεπάλληλα στρατηγήματα, οι διανοούμενοι έχουν ευθύνες όσο ποτέ. Είναι καιρός να τις αναλάβουν.

Και πιστεύω βαθύτατα, αν και ενάντια στα εν στενή εννοία συμφέροντά μου, ότι η μεγαλύτερη αυστηρότητα πρέπει να δειχθεί σε εμάς. Στην περίπτωση των διανοουμένων που η φυσική τους θέση είναι να εμπνέουν και να οδηγούν μια κοινωνία.

Η αποτυχία μας θα είναι ασύγνωστη.

Αλλά δεν θα ξαφνιαστώ αν μας ξεράσει η ιστορία και αν την οδηγήσουν τα μωρά και τα νήπια...