Μα εγώ σηκώνομαι, της Μάγιας Αγγέλου

 

Μάγια Αγγέλου: [4 Απριλίου 1928 – 28 Μαΐου 2014]

 

Μετέφρασα χθες το ποίημα "Still I rise"

Πρώτη δημοσίευση εδώ

Η Προφητεία

"Και η Εύα παραπλανηθείσα υπό του όφεως, έφερε την καταστροφήν και τον θάνατον στο ανθρώπινο γένος", άκουσα μια απόκοσμη φωνή που με διαπέρασε συθέμελα.

"Έστειλα τον σεισμό", συνέχισε η φωνή, "ένα απλό προμήνυμα των όσων θα ακολουθήσουν. Λιμοί, λοιμοί, συμφορές, σεισμός και συσσεισμός, και χάσμα ανοιγήσεται και βρώσεται τους αναξίους, εκείνους που δεν άκουσαν τις εντολές μου. Καταποντισμός εις τα σκότη της κολάσεως, όπου ο βρυγμός και ο τριγμός των οδόντων".

Τρέμοντας είδα τον άγγελο Κυρίου και μόλις ακούστηκα που ρώτησα:

"Είσαι ο Γαβριήλ;"

"Δεν με γνωρίζεις, άχρηστε θεολόγε", μου είπε ο αρχάγγελος και κοίταξα καλύτερα. Είδα τη ρομφαία.

"Αρχάγγελε Μιχαήλ, λυπήσου μας", ψέλλισα γονατιστή.

"Σήκω", μου είπε. "Δεν είμαι βέβαια ο Γαβριήλ, εκείνος τα λέει πολύ γλυκά, με κρίνα και ζαχαρωτά, εγώ είμαι ο Μιχαήλ και ο λόγος μου σπαθί".

Έσκυψα και προσκύνησα ώς το δάπεδο, και δεν τολμούσα καθόλου να αναβλέψω.

"Σήκω αμέσως", με πρόσταξε πάλι. "Και πες στο λαό μου, να μη διανοηθούν να ψηφίσουν εκείνους τους σατανολάτρες, ηλιολάτρες ναζιστές, αν δεν θέλουν να νιώσουν την οργή του Κυρίου. Σήκω αμέσως, το δίχως άλλο, και κήρυξε τις προσταγές μου, για να μην την πάθεις σαν άλλος Ιωνάς και καταλήξεις στο σκότος της κοιλίας του κήτους. Να ξέρουν όλοι, απ' άκρου σ' άκρο, ότι όποιος αθετήσει τις εντολές μου, τον περιμένει ο έσχατος καταποντισμός. Όποιος ισχυρισθεί ότι πλανήθηκε, δεν θα δει ξανά το φως του Κυρίου, αφού είναι τυφλός και δεν ξεχωρίζει το φως από το σκότος. Σήκω, είσαι η τελευταία ειδοποίηση," μου είπε ο άγγελος κι εχάθη.

Και να 'μαι, καλά καλά καφέ δεν έψησα, και τρέμοντας σας το λέγω: "τάδε λέγει Κύριος!" Ευθύνη από εδώ κι εμπρός άλλη δεν φέρω.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ: ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Στις 12-15 Μαΐου πραγματώθηκε στο συνεδριακό κέντρο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην Πυλαία Θεσσαλονίκης συνέδριο με θέμα: «Χριστιανισμός – Ορθοδοξία και Μέσα Ενημέρωσης στον Σύγχρονο Κόσμο». Το συνέδριο διοργάνωσε η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.). Μια άρτια διοργάνωση με πολλές διεθνείς συμμετοχές, και σε πολλά επίπεδα ξεχωριστά ενδιαφέρουσα.

Η Δ.Σ.Ο. 

 

Η Δ.Σ.Ο. είναι διακοινοβουλευτικό όργανο που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων. Πέρισυ γιόρτασε τα 20 χρόνια από την ίδρυσή της. Σκοπός της είναι η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Ορθοδόξων σε κοινοβουλευτικό και πολιτικό επίπεδο, στη βάση της συνειδητοποίησης ότι «η Ορθοδοξία, με την κοινωνική, ιστορική και πνευματική σημασία της αποτελεί κοινή ιστορική πολιτιστική παράδοση και θρησκευτική έκφραση για το μισό περίπου του πληθυσμού της Ευρώπης» (Διακήρυξη Χαλκιδικής, 1993). Η Δ.Σ.Ο. υπηρετεί την ανάγκη παρουσίας της Ορθοδοξίας ως κοινής πολιτισμικής έκφρασης μεγάλου αριθμού Ευρωπαίων πολιτών στην διαμόρφωση της σύγχρονης Ευρώπης, οργανώνοντας συνέδρια, συναντήσεις, εκδόσεις και εκπαιδευτικές με την ευρύτερη έννοια ευκαιρίες. Χρηματοδοτείται από ειδικό κονδύλιο του προϋπολογισμού. Σήμερα μετέχουν ορθόδοξοι κατά το θρήσκευμα βουλευτές από: Αλβανία, Αρμενία, Βουλγαρία, Γεωργία, Ελλάδα, Εσθονία, Κύπρος, Καζακστάν, Λετονία, Λευκορωσία, Λιθουανία, Μολδαβία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσική Ομοσπονδία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Σλοβακία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Ουκρανία και Φινλανδία καθώς και ομάδες βουλευτών από: Αυστραλία, Η.Π.Α., Ασία και Αφρική. Είναι μια πραγματικά σημαντική πολιτική διοργάνωση στο χώρο της Ορθοδοξίας, σε υψηλότατο επίπεδο.

Παράλληλα, μέσα στα συνέδρια της Δ.Σ.Ο. αποτυπώνεται η ποικιλία του ορθόδοξου κόσμου, με τις δυσκολίες και τα προβλήματά του, τις αρετές του και ανεπάρκειές του, τις αντιφάσεις και τα κοινά του χαρακτηριστικά. Αξίζει να σημειωθεί η ελληνική πρωτοπορία στην ίδρυση αυτού του οργανισμού και ιδιαίτερα η προσωπική συμβολή του κ. Κώστα Μυγδάλη, Συμβούλου της Δ.Σ.Ο., ο οποίος χρόνια στηρίζει αυτό το έργο: να κτίζει γέφυρες στον Ορθόδοξο κόσμο.

Το Συνέδριο 

 

Κατά την επίσημη έναρξη στις 12 Μαΐου παρευρέθησαν και χαιρέτησαν οι επίσημοι, ο μητρ. Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, μέλη του Κοινοβουλίου και εκπρόσωποι δημοσιογραφικών φορέων. Κεντρική ομιλία είχε ο βουλευτής κ. Αναστάσιος Νεράντζης, γεν. γραμματέας της Δ.Σ.Ο. και ο μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, με θέμα: «Χριστιανισμός – Ορθοδοξία –Δημόσιος χώρος».
Η Τρίτη 13 Μαΐου είχε δύο πρωινές και δύο απογευματινές θεματικές ενότητες:

1. Επικοινωνιακή Θεολογία και Πολιτική. 

 

Στην ενότητα αυτή ξεχωρίσαμε την εισήγηση του κ. Ιωάννη Πέτρου, με θέμα: «Θρησκεία, Επικοινωνία και Δημόσιος Χώρος», ο οποίος επεσήμανε τη φθορά του θεολογικού λόγου το τελευταίο διάστημα, χάρη στην απροϋπόθετη χρήση του, ιδίως στο διαδίκτυο. Εξάλλου, μίλησαν ο καθ. Βάλερι Αλεξέγιεφ, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέπτυξε και το θέμα της ενημερωτικής σύγχυσης στην περίπτωση της Ουκρανίας, ο κ. Ανδρέας Λουδάρος, διευθ. του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων (Δόγμα), και ο κ. Ευστάθιος Λιανός Λιάντης σχετικά με τη διαμόρφωση του vox populi (της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας του σώματος της Εκκλησίας σε βάθος χρόνου) στην ιστορική πορεία του Ανατολικού Χριστιανισμού.

2. Η Θρησκεία μεταξύ Λαϊκισμού και Αυθεντικότητας. 

 

Αξιοσημείωτη η βιντεοσκοπημένη εισήγηση του κ. Bruce Clark, συντάκτη θρησκευτικών θεμάτων του περιοδικού Economist. Παρόμοια, αυτή του Βούλγαρου βουλευτή κ. Βόλεν Σιντέροφ, που προτείνει μια δυναμική επικοινωνιακή είσοδο της θρησκείας στο δημόσιο χώρο, η οποία όμως θέτει αρκετά θέματα προς συζήτηση. Πολυεπίπεδο και το μοίρασμα της βατικάνειας επικοινωνιακής εμπειρίας από τον κ. Μάρκο Πολίτη, εμπειρογνώμονα σε θέματα του Βατικανού. Εδώ εντυπωσίασε ιδίως η εισήγηση του κ. Ιχσάν Γιλμάζ, προσκεκλημένου ομιλητή, καθηγ. στο Faith University της Κωνσταντινούπολης, που ανέπτυξε με βάση το τουρκικό παράδειγμα το θέμα: «Κρατική Εξουσία, Θρησκεία και ΜΜΕ», και επικέντρωσε μεγάλο ενδιαφέρον στη συζήτηση.

3. Εκκλησία και Κοινωνικά Δίκτυα. 

 

Μια κριτική προσέγγιση εισηγήθηκε ο δρ. Χρήστος Τσιρώνης, μιλώντας με θέμα: «Εκκλησία, Κοινοτικοί Δεσμοί και Κοινωνικά Δίκτυα», ενώ την ανάγκη εκπαίδευσης στη χρήση των δικτύων εισηγήθηκε ο κ. Φίλιπ Λη στην ομιλία του με θέμα: «Δικαιώματα στην Επικοινωνία, Οικουμενικός και Διαθρησκειακός Διάλογος». Ο κ. Τζορτζ Αλεξάντερ μίλησε για την «Αναζήτηση της Ενωμένης Χριστιανικής Ορθόδοξης Μαρτυρίας μέσα από τα ΜΜΕ», μιλώντας και από τη σκοπιά των προχαλκηδόνιων Ορθοδόξων Εκκλησιών, αναπτύσσοντας τη σημασία της για τη διεθνή απήχηση της Ορθοδοξίας.

4. Ενημέρωση – Λατρεία – Ενότητα. 

 

Ενδιαφέρουσες όλες οι περιστρεφόμενες γύρω από ζητήματα λατρείας εισηγήσεις, με τον π. Μιχαήλ Ντούντκο της εφημερίδας Ορθόδοξη Μόσχα, τον π. Ζίβκο Πανέβ, καθηγ. στον Άγιο Σέργιο στο Παρίσι, την κα Βλάντα Βαλστάιν, διευθύνοντα σύμβουλο Επικοινωνίας της Ορθ. Εκκλησίας της Φινλανδίας και τον κ. Σεργκέι Τσάπνιν, Συντάκτη του περιοδικού του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Το σύνολο των εισηγήσεων μπορεί να δει κανείς σε βιντεοσκόπηση στο ιστολόγιο Νυχθημερόν του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, από όπου και η φωτογραφία.

Η τρίτη και τελευταία μέρα του συνεδρίου είχε σεμιναριακό χαρακτήρα. Καθηγητές δημοσιογραφίας και έγκριτοι δημοσιογράφοι ανέπτυξαν πτυχές του ευρύτερου θέματος «[Δημοσιογραφική] Δεοντολογία και Ηθική». Μίλησαν οι: Γιάννης Κοτσιφός, Έλσα Δεληγιάννη, Περικλής Πολίτης, Χρήστος Φραγκονικολόπουλος, Δήμητρα Δημητρακοπούλου, Σοφία Καρεκλά, Αντώνης Σκαμνάκης, Δημήτρης Αθανασόπουλος και Γιάννης Αγγέλου.

Ειδικότερη αναφορά οφείλεται στην εισήγηση του δρ. Κώστα Μυγδάλη, Συμβούλου της Δ.Σ.Ο., ο οποίος μίλησε με θέμα: «Σύνοδος Ορθοδόξου Εκκλησίας 2016 – Πολιτική – ΜΜΕ». Στο πλαίσιο της ομιλίας του τόνισε την ξεχωριστή σημασία του γενονότος της Πανορθόδοξης Μεγάλης Συνόδου, και εξήρε την αναγκαιότητα να μην αντιμετωπιστεί από τα ΜΜΕ ως ένα τρέχον γεγονός της καθημερινότητας, αλλά να αναπτυχθεί μια στρατηγική δημοσιότητας αντίστοιχη με τη σπουδαιότητα του γεγονότος.

Ανταποκρινόμενη ουσιωδώς στην έκκληση κατ’ ουσίαν του Κ. Μυγδάλη, η εφημερίδα Χριστιανική προσφέρθηκε να διαθέσει όλες τις δυνάμεις της στην κάλυψη του γεγονότος, του προσυνεδριακού διαλόγου, των θεμάτων που θα απασχολήσουν τη Σύνοδο, και βέβαια την ίδια τη συνοδική διαδικασία καθώς και την επεξεργασία και σε βάθος ανάλυση των αποφάσεων και της σημασίας τους.

Έτσι, το Συνέδριο εκτός από την αξία των εισηγήσεών του καθαυτή, παράγει μία αλυσίδα γεγονότων με πρακτικές συνέπειες. Πέρα από τη συγκεκριμένη ανταπόκριση της εφημερίδας Χριστιανική, ένα διορθόδοξο δίκτυο δημοσιογράφων και ανθρώπων που εργάζονται στον τομέα της ενημέρωσης είναι επίσης εν τω γενάσθαι, το οποίο ελπίζουμε να παραγάγει μονιμότερο θετικό έργο με διακριτά αποτελέσματα.

 

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο τρέχον έντυπο φύλλο της εφημερίδας Χριστιανική (918).

Μια Πόλη και η Αντιμετώπιση του Φασισμού

Μια πόλη που ποτέ δεν έχει βγάλει αριστερό δήμαρχο και σπάνια έβγαζε κεντροαριστερό είναι η πόλη της Αθήνας, επάξια μητρόπολη και πρωτεύουσα ενός κράτους, όπου η ίδια η λέξη «κράτος» χάνει το νόημά της. Περισσότερο είναι το πεδίο λεηλασίας και ληστρικής επίθεσης ιδιωτικών συμφερόντων που το νέμονται και το λυμαίνονται, παρά κραταιό κάστρο που περιφρουρεί και διαχειρίζεται τα συμφέροντα ενός λαού.

Παρόμοια και η εικόνα της πόλης, μιας πόλης ερειπωμένης στο κέντρο της, μαρασμένης στις γειτονιές της.

Μιας πόλης που συστηματικά παραδίδεται στην ερήμωση, για να χαριστεί αργότερα σε ιδιωτικά συμφέροντα που θα την αναπλάσουν.

Μια πόλης που οι άρχοντές της παρουσιάζονται απατηλά ως ανεξάρτητοι τοπικοί άρχοντες, ενώ στηρίζουν όλες τις κεντρικές κυβερνητικές επιλογές και όλες τις μνημονιακές πολιτικές. Γι’ αυτό άλλωστε είναι εξαρχής εκεί. Έχουν λάβει το «χρίσμα» από αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στη μεγάλη της περιπέτεια.

Η Ώρα της Κάλπης

Καθώς το κλίμα πολώνεται και η ώρα της ελπίδας έρχεται, τίθεται ένα ζήτημα που συνδέεται με τη δεξαμενή ψήφων του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην Αθήνα. Και ενώ η δεξαμενή ψήφων είναι για όλα τα κόμματα ο λαός, ο ίδιος λαός, γίνεται μια προσπάθεια εξειδίκευσης τέτοια που συνιστά άλλη μια χάλκευση της πραγματικότητας.

Λαβή δίνει η κίνηση του υποψήφιου Γαβριήλ Σακελλαρίδη, που δευτερώνεται από μια αντίστοιχη χειρονομία του Αλέξη Τσίπρα, να καλέσει σε «μεταμέλεια» τους «πεπλανημένους» ψηφοφόρους της Χ.Α.

Η κίνηση αυτή αναβαθμίζει τους ψηφοφόρους της ΧΑ σε «συνομιλητές», συνομιλητές μάλιστα από τους οποίους έχει κάτι κανείς να περιμένει. Ο γλυκά χειραγωγητικός τόνος και η ελαφρά δικαιολόγηση μιας επιλογής ανωριμότητας τμήματος του λαού, θα ταίριαζε σε ιερέα που απευθύνεται στο «ποίμνιο», σε δάσκαλο που απευθύνεται σε παιδιά σκανταλιάρικα, όχι σε αριστερό ηγέτη.

Και ήρθαν τα επίχειρα, με τη διαστρέβλωση των πραγμάτων από τη μνημονιακή προπαγάνδα, που επιδιώκει να δώσει λυσσώδη αγώνα αυτοσυντήρησης, αλλά και να εγγράψει υποθήκη για την επόμενη μέρα, λερώνοντας το επίτευγμα του αντιπάλου.

ΑΡΚΕΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΑ ΨΕΥΔΗ.

Η Αντιμετώπιση της ΧΑ

Η διάρρηξη της σχέσης των ψηφοφόρων της ΧΑ με την ναζιστική αυτή οργάνωση, η ανακοπή του φασιστικού ρεύματος είναι μέγιστο διακύβευμα της δημοκρατίας. Γνωρίζοντας πόσο πολυπλόκαμη και βαθιά είναι η φασιστική διείσδυση, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στους χειρισμούς, για να μη φέρνουν αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Οι πολιτικές «εξόντωσης» της ΧΑ, οι οποίες μάλιστα και στραμπούλιξαν το θεσμικό μας πλαίσιο για να επιβληθούν, οδήγησαν τελικά σε ηρωοποίηση και εκτίναξαν τα ποσοστά της ΧΑ. Μάλλον επιβεβαίωσαν την ψευδή εικόνα της ως «αντισυστημικού» κόμματος, δημιουργώντας μεγαλύτερη ακόμα σύγχυση. Πόσο μάλλον όταν οι χρόνοι που επιλέχθηκαν για αυτή την «εξόντωση» παραπέμπουν σε άλλους υπολογισμούς, ενώ μέχρι τότε υπήρχε ασυλία αλλά και στήριξη. Η ΧΑ χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα, ποτίστηκε και ανδρώθηκε στο πλαίσιο του γενικότερου εκφασισμού της κοινωνίας. Πώς θα ήταν δυνατό να περάσει το τερατούργημα των μνημονιακών ρυθμίσεων, δίχως ακραίο αυταρχισμό; Τα πνευμόνια μας θα φέρουν πάντα τα σημάδια από τα δακρυγόνα, οι νεκροί μας θα σημαδεύουν με τρόπο ανεξίτηλο τις ημέρες και τα έργα των μνημονιακών κυβερνήσεων. Ποια είναι η ηθική βάση στην καταπολέμηση της ΧΑ από μια κυβέρνηση που έχει μετακινήσει όλη την ακροδεξιά και την έχει εντάξει στους κόρφους της, σε σημείο ένας παραδοσιακός νεοδημοκράτης να μην αναγνωρίζει πια τον πολιτικό του χώρο; Μας πνίξανε οι «αποτελεσματικοί» Βορίδηδες, Πλεύρηδες, Γεωργιάδηδες, που ανέλαβαν δράση όταν οι άλλοι δεξιοί υπουργοί αποδεικνύονταν «αναποτελεσματικοί».Ο ακροδεξιός λόγος του Φαήλου Κρανιδιώτη έχει μετατρέψει το δημόσιο χώρο σε οχετό βοθρολυμάτων.

Πώς γίνεται να ξεχάσει κανείς το σκάνδαλο Μπαλτάκου, κοινού συμβούλου πρωθυπουργού και Κασιδιάρη; Μήπως και μετά την αποκάλυψη του οριακού αυτού σκανδάλου, υπήρξε κάποια παραίτηση;

Ασφαλώς όχι. Αντίθετα επιβεβαιώθηκε η ρευστότητα των ορίων μεταξύ δεξιάς, αλλά και μνημονιακών παρατάξεων γενικότερα, και άκρας δεξιάς. Εξτρεμιστικής, για την ακρίβεια, άκρας δεξιάς. Διότι το σύστημα παίζει επικίνδυνα με το φασισμό. Ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός σε περιόδους κρίσης πολύ εύκολα μεταλλάσσεται σε φασισμό, όπως δείχνει η ιστορία.

Είναι όμως βαθιά πεποίθησή μου ότι με κανένα τρόπο δεν πρέπει να ανάγει κανείς τη ΧΑ σε σημείο αναφοράς στο δημόσιο βίο, και ουδέποτε σε συνομιλητή. Αντίθετα, το θετικό εκείνο πρόσημο δημιουργικής δράσης και δουλειάς, το προχώρημα σε όλα τα επίπεδα είναι η μόνη απάντηση στο νοσηρό φαινόμενο του φασισμού.

Τώρα λοιπόν

Ο φασισμός αντιπαλεύεται μέρα τη μέρα, δράση τη δράση. Ο φασισμός κρύβεται στη διγλωσσία δήθεν ανεξάρτητων φιλομνημονιακών υποψηφίων [ο λόγος εδώ δεν είναι ασφαλώς για τα πραγματικά ανεξάρτητα, αλλά πολιτικοποιημένα κινήματα πολιτών, αλλά για τους χώρους εκείνους που επιδιώκουν την ασάφεια ως εργαλείο δημοφιλίας ομού και εξαπάτησης], ή και υποψηφίων μπερλουσκονικού τύπου.

Για να γυρίσουμε στην πόλη των Αθηνών και τον Καμίνη, θυμίζουμε τη στήριξη από μέρους του όλων των μνημονιακών επιλογών που είναι και σημαντικό αίτιο -όχι το μόνο- της εκρηκτικής ανόδου του φασισμού, τη στήριξη κάθε λογής συμφερόντων στο δήμο και της διαπλοκής που θέλει μια πόλη να ερημώνει και μετά να ξεπουλιέται, την προσπάθεια να κρύβονται οι άστεγοι, οι φτωχοί και οι κάθε λογής περιθωριακοί, τους οποίους αντιμετωπίζει ξεκάθαρα ρατσιστικά... Τι να ξεχάσει κανείς από όλα αυτά.

Συνεπώς, τα διλήμματα τίθενται αναπόδραστα και δεν μπορεί κανείς να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Ο Πόντιος Πιλάτος σταύρωσε τον Χριστό, ο ποντιοπιλατισμός σταυρώνει τον άνθρωπο σήμερα.

Μην έχοντας καμία οργανική σύνδεση με κάποιο πολιτικό χώρο, διατηρώντας το δικαίωμα να εκφράζομαι ελεύθερα και χωρίς αυτοπεριορισμούς πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις εκλογές, ελπίζω ολόψυχα να δούμε μια αλλαγή και ποιοτική αναβάθμιση της πόλης. Και αυτό θα είναι και έργω καταπολέμηση του φασισμού και του ρατσισμού.

Είναι πολύ σημαντικό για την ίδια τη δομή της πόλης, είναι πολύ σημαντικό για τις δομές αλληλεγγύης, είναι πολύ σημαντικό και για τον αντιφασιστικό αγώνα.

Νέο μπλογκ!

Αγαπητοί φίλοι και μέλη αυτού του ιστολογίου, σας ενημερώνω για ένα καινούργιο εγχείρημα. Το ιστολόγιο της

Πρωτοβουλίας Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού

είναι από σήμερα μια πραγματικότητα.

Μπορείτε να γίνετε μέλη του ιστολογίου καθώς και να το παρακολουθείτε με e-mail ή μέσω της google+, ασφαλώς και στον blogger.

Ήταν μια σκέωη από καιρό, αλλά φαίνεται ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την -όπως ελπίζουμε- ενθουσιώδη και πολύπλευρη στήριξή σας.

No passaran!

Σπιθαμὴ Γῆς

Τὴν ἴδια σπιθαμὴ γῆς

Θὰ ὑπερασπιστοῦμε

Μὲ τὰ χέρια              μὲ τὰ πόδια

Μὲ τὰ νύχια             μὲ τὰ δόντια

Μὲ τὴν ψῆφο           μὲ τὰ λόγια

Θὰ ἀναμετρηθοῦμε

Σὲ κατώφλια             σὲ ἀνώγεια

Σὲ μπαλκόνια           σὲ αὐλὲς

Σὲ πλατεῖες               σὲ ὑπόγεια

Συνοικίες                  γειτονιές

Τὶς βαθιὲς πληγὲς τοῦ χθὲς

ἀνταμώνουμε μὲ λάδι

μὲ κρασὶ συντροφικό

Χειρώνακτες σμιλεύουμε

Τὸ αὔριο μὲ πηλὸ

Τὸ αὔριο μιᾶς σπιθαμῆς γῆς

Ποὺ μᾶς στεργιώνει

Χρέος μας στὸ χελιδόνι

Στὰ σπλάχνα μας τ’ ἀποδημητικὰ πουλιά

Στοὺς γονεῖς μας      στὰ παιδιά

Αὐτὴ τὴ σπιθαμὴ γῆς

Θὰ τὴν ὑπερασπιστοῦμε

Ἐδῶ θ’ ἀνθίσουν πάλι

Τ’ ἁγιοκλήματα, οἱ δάφνες

Οἱ βασιλικοί.

Κυριακή του Παραλύτου

Κυριακή του Παραλύτου, και είμαστε με ποικίλους τρόπους παράλυτοι. Ο παράλυτος δεν μπορούσε να περπατήσει και ζούσε μια ζωή στα όρια των περιορισμένων δυνατοτήτων του. Η κατάστασή του τον απασχολούσε και τον προβλημάτιζε, αλλά δεν μπορούσε να διορθωθεί από μόνη της. Χρειαζόταν γιατρός. Και εκεί που πιθανότατα δοκίμασαν τις δυνάμεις τους διάφοροι γιατροί και αποδείχτηκαν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν την παραλυσία, ο παράλυτος πήρε μια απόφαση, μια απόφαση αντισυμβατική. Τι είχε να χάσει; Ας τολμούσε, λοιπόν.

Με βάση την αφήγηση του ευαγγελιστή Ιωάννη (5, 1-18) περίμενε στη Βηθεσδά την ώρα που θα ερχόταν ο άγγελος να ταράξει τα νερά. Αλλά δεν είχε άνθρωπο να τον βάλει στην κολυμβήθρα, και μάταια περίμενε τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια. Εκεί τον βρήκε ο Χριστός και τον ρώτησε: "Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;"

Γιατί βέβαια το βασικότερο στη θεραπεία είναι η επιθυμία, η λαχτάρα, η θέληση για θεραπεία. Αφού ο άνθρωπος βεβαίωσε τη βούλησή του, ο Χριστός του είπε απλά: "Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει". Δηλαδή: "Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα". Αυτό και έκανε ο άνθρωπος.

Και στην άμεση συνέχεια τον κατέκριναν και τον ανέκριναν οι Φαρισαίοι, γιατί ο Χριστός θεράπευε και γιατί ο ίδιος κουβαλούσε το κρεβάτι του τη μέρα του Σαββάτου.

• Πάντα έτσι είναι οι Φαρισαίοι. Θέλουν την τήρηση του νόμου. Και με ποικίλα προσχήματα δεν θέλουν την ελευθερία του ανθρώπου.

• Ο Χριστός ήταν ο σωτήρας του παραλύτου. Σωτήρας ελευθερωτής. Γιατί δεν υπάρχει σωτήρας που να οδηγεί στη σκλαβιά, όσο και αν έχει κατακλύσει το δημόσιο λόγο η φοβερή αυτή ψευδωνυμία, όσο κι αν έχουμε κατακλυστεί από απατεώνες ψευδοσωτήρες.

• Ο παράλυτος ήταν μόνος. Και η έλλειψη ανθρώπων, η έλλειψη φίλων, η έλλειψη αλληλεγγύης ήταν αυτό που σύμφωνα με την ευαγγελική αφήγηση καθυστέρησε τόσο τη σωτηρία του.

• Ο παράλυτος δεν το έβαζε κάτω. Τριάντα οχτώ χρόνια ασκούνταν στην υπομονή και την επιμονή. Και σχεδίαζε τη σωτηρία του, προσηλωμένος στη σκέψη αυτή και στη μόνη δυνατότητα που έβλεπε.

• Ο παράλυτος ήθελε να θεραπευτεί. Δεν ήθελε να ζει επαιτώντας ως παράλυτος.

• Ο παράλυτος δέχτηκε τη βοήθεια να σηκωθεί και σηκώθηκε. Πήρε το κρεβάτι του. Αποστόμωσε τους Φαρισαίους και διαλάλησε παντού ότι ο Χριστός ήταν ο σωτήρας του.

Έρχεται η ώρα να αποφασίσουμε αν θα ζήσουμε ως παράλυτοι, ή αν θα θελήσουμε να ζήσουμε στην αρτιότητα της ζωής. Αν θα επιμείνουμε και υπομείνουμε, αν θα απλώσουμε το χέρι σε συνεργασία, αν θα αξιοποιήσουμε όλες τις δικές μας δυνάμεις και όλες τις σύμμαχες δυνάμεις που μπορεί να παρουσιαστούν. Αν τελικά αντί να ξαπλώνουμε πάνω σε αυτό, ικανοποιημένοι με μια χαμοζωή, θα σηκώσουμε το κρεβάτι μας στην πλάτη και θα προχωρήσουμε.


Η φωτογραφία είναι από εδώ.

Μάης 2014 - Νότος

Ὁ πόλεμος στὶς μέρες μας παφλάζει

Μόλις ποὺ ἀκούγεται καθὼς

Ζωὲς χάνονται στὰ μέρη μας

Δὲν μᾶς ἀγγίζει κατάσαρκα –– εὐτυχῶς

Εἶναι τοῦ ξένου ὁ χαμὸς

Ψιθυριστὸς ἀνεπαίσθητος

Τραχιὰ ἡ ἀφή μας

Ἀπὸ τὴ σκοτούρα

Ὁ ἀδιάλειπτος βόμβος

Μηνυμάτων ἀνεπίδοτων

Πνίγει τὴ θύμηση

Εὔκολα ξεχνᾶς

Καθὼς λαχταρᾶς

Τὴ λήθη καὶ μιλᾶς

Γιὰ παραλίες μὲ μέλλον

Μὲ ὀμπρέλες πλουμιστὲς

Γιὰ δυνατότητες

Ποὺ τὸ ἀφτὶ σοῦ γλείφουν ὑποσχόμενες

Ἐνῶ ἡ ἴδια γλώσσα μ’ ἕνα συριγμὸ καταβροχθίζει

Τοὺς ἴδιους ξένους

Ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ ξανά

Στὸ λυκαυγὲς ἑνὸς ποτοῦ μεθυστικοῦ

Πίνεις καὶ ξανανιώνεις

Πίνεις και ξεχνᾶς

Παραλογίζεσαι

Παραισθησιάζεσαι

Παραμυθιάζεσαι

Παραδίνεσαι μ’ ἕνα σπασμὸ

Στ’ ἀδράχτια τῆς πραγματικότητας

Λιγόθυμη

Παραλίγο –– εὐτυχῶς