Χειμερινὸ ἡλιοστάσι
Ἀχνίζει ἡ πλάση
Κι οἱ κορυφογραμμὲς
Σὰν μολυβιὲς
Σβησμένες μὲ τὸ δάχτυλο
Τὰ φύλλα στραφταλίζουν
Στὰ πουρνάρια
Οἱ μεταλλικὲς
Προσμίξεις τῆς μαύρης
Πέτρας οὐρανὸ ἀντιφεγγίζουν
Ὁ ποιητὴς ἀνακούρκουδα
Στὸ χῶμα τὸ στεγνὸ
Σὲ εὐλογεῖ
Προσμένοντας τὸν αἴτιο
Τοῦ χαδιοῦ τῆς ἡλιαχτίδας
Δὲν ἀργεῖ. Εἶναι καιρὸς
Νὰ ’ρθεῖ ὁ ἥλιος ὁ νοητός
Ἥλιος δικαιοσύνης
Σ’ Αὐτὸν θ’ ἀναπαυτεῖ μὲς στὸν χειμώνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου