Ἄνομο Μυστικό

 

Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα, Άνθρωπος Στοχαστικός. 

Ακουαρέλα 15,2 x 10,2 εκ.

Κύκλος στενὸς γνωρίζει

Τὸ μυστικὸ ποὺ ἡ πόλη εἰκάζει, ψιθυρίζει

Σὲ γωνίες σκοτεινὲς καὶ σὲ ὑπόγεια

Φλοῖσβος ποὺ χαϊδεύει πληκτρολόγια

Κρυφὸς κυματισμὸς ποὺ

Μεταδίδεται σὲ δίκτυα ἀσύρματα

Καὶ σὲ τηλέφωνα

Δὲν λείπουν οἱ δεκάδες τὰ φερέφωνα

Καὶ σὰ σκυλεύουν μὲ τὰ λόγια

Τὰ σπλάχνα τοῦ φιλιοῦ

Ὁ ἥλιος τοῦ μεσημεριοῦ

Ἀναπάντεχα κονταίνει τὶς σκιές

Ποῦ νὰ σταθεῖς;

Ἐχάθηκε τὸ χθές...

Καὶ λόγω μειωμένης προσοχῆς

Σὰ σκόνες αἰωροῦνται

Οἱ πηγές        τὰ συντριβάνια         τὰ συντρίμια

Τῆς ἀσίγαστης φλυαρίας

Ὅλοι τινάζουν τὸν κονιορτὸ

Καὶ ταραχὴ ξεσπᾶ

Στὴν ἀγορὰ καὶ στὴν πλατεία

Ὅλοι κοιτιοῦνται

– Ὄχι ἐγὼ      λένε τὰ μάτια

Μὲ τὰ χείλη σφαλιστά

Ὤ! σᾶς πιστεύω ἀναμφίβολα

Λέει κι αὐτὸς

Τὸ ψέμα ποὺ δικαιοῦται

Μὰ ἡ ζωὴ δὲν εὐοδοῦται ἐδῶ

Φεύγει καὶ παίρνει τὰ βουνὰ

Καὶ τὸ μυστικὸ

Ξανὰ μαζί του παίρνει

Κατάσαρκα

Γυμνὸ ἄνθρωπος δὲν τὸν βλέπει πιὰ

Παρὰ μὲ τὴ θανή

Ἡ ἱστορία ἄλλο δὲν ἔχει ἡδονὴ

Τὴν πρώτη τὴν ἀνέμελη

Κυκλώνει καὶ τελειώνει.

------------------------------------------------------

Σήμερα συναντιέται η ποίηση με τον αγώνα κατά του ρατσισμού. Κι εμείς συναντιόμαστε σε διιστολογικό αφιέρωμα:

ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ: koul // ο βιβλιοθηκάριος: Αυτός ο άνθρωπος μπροστά σας // Ερυθρό Καγκουρώ: Ο Τζουζέπε Ουνγκαρέτι νεοσύλλεκτος // Ποδηλάτισσα: Η παρουσία // Rubies & Clouds – RoubinakiM: Η ποίηση να μας φυλάει // kospanti: Μπήκα στην ποίηση // Rubies & Clouds – Nefosis: Μισοκρυμένα τα εφήμερα // Το καραντί: 21η Μαρτίου // Αναγενημμένη: Ποιητική Ισημερία IV // Τσαλαπετεινός: Μιλώ // Σημειωματάτιο: Για την ημέρα της ποίησης και κατά του ρατσισμού // Anna Silia: Μια ακόμη Παγκόσμια Μέρα //

Παρέα με τον Ισμαήλ

 Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα, Ανεμώνη του βυθού. 

Σπουδή σε ακουαρέλα 15,2 x 10,2 εκ.

για μεγαλύτερο έργο, ακρυλικό σε καμβά.

Είμαι κλέφτρα χρόνου! Χασομερώ κάνοντας παρέα με τον Ισμαήλ, τον αγνό νεαρό βλαστό της Αιγύπτου, που θέλει να σμίξει με όλες τις Ευρωπαίες γυναίκες. Και σμίγοντας με μια, αλλάζει, μεταμορφώνεται, βαθύτατα αλλοιώνεται, επιστρέφει σε μια επώδυνη συνάντηση πολιτισμών. Κύκλος, φιλί, λογοτεχνία...

Τον χρόνο μου τον κλέβω απ’ τους δικούς μου. Θα τον χαρίσω διπλό. Δουλειές, καθαρίσματα, μαζέματα. Γραμμές καμπύλες, αγκαλιές, καθημερινότητα.

Είμαστε κλέφτες ψυχών. Εκείνων που θέλουν ή αναγκάζονται να σμίξουν μαζί μας, και τους κάνουμε το χάρο προξενιό. Ποτέ δεν θα το συνηθίσω αυτό. Ευρώπη, πολιτισμένη γραία, έχεις καταντήσει μια δράκαινα κακιά, ανθρωποβόρα. Γωνίες, τεθλασμένες, οργή, απελπισία... Ειδήσεις.

Τις ψυχές τις αρπάζουμε απ’ τα χέρια του Θεού. Διπλές και τρίδιπλες, σιγανές, αδιάλλειπτες οι προσευχές. Από το σκοτεινό βυθό, εις τόπον χλοερόν. Σιγανή βροχή στη χώρα του απείρου, θεολογία, λατρεία, μουσική...

Η Εικόνα του Θεού στον Άνθρωπο

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, αρχή μετανοίας και σταυραναστάσιμης πορείας, είναι συνάμα η γιορτή της αναστήλωσης των αγίων εικόνων. Μαζί η κατάφαση της ενσάρκωσης, η αποδοχή του κόσμου, η καταβύθιση στην ομορφιά του, η ανάδυση μέσα από το χώμα στην όντως ζωή.

Εδώ και λίγες δεκαετίες είναι και η μέρα γιορτής της Εξωτερικής Ιεραποστολής, ως κατακλείδα της εβδομάδας Εξωτερικής Ιεραποστολής, μιας ιδέας που οφείλεται πρωταρχικά στον Ηλία Βουλγαράκη, και τη διαρκή έγνοια του για τη συνειδητοποίηση του 'πορευθέντες'. Πέρα από την αναστήλωση των εικόνων, σημαντικό η αναστήλωση των ζωντανών εικόνων Του και της Εικόνας του Θεού στον άνθρωπο.

Ακόμα όμως πάσχουμε σε μια θεολογία ανοιχτών συνόρων, συχνά αρεσκόμαστε σε μια θεολογία των λαβάρων... Κάποτε μοιάζει σαν να επιθυμούμε να κρατήσουμε τη σωτηρία με εγωιστικό ζηλωτισμό αποκλειστικά για μας.

Ενώ η δική Του εικόνα και η σταυραναστάσιμη πορεία είναι ο δικός μας δρόμος.

Η λησμονιά της εξωτερικής ιεραποστολής πάει χέρι χέρι με την εθνοκεντρική μας σκέψη, με τη βολή στη σφαίρα του οικείου, με την άρνηση να πορευτούμε προς συνάντηση, με την προσφιλή συνήθεια να δογματίζουμε αντί να αληθεύουμε.

Εμείς υπολειπόμαστε, ο Κύριος συμπληρώνει τα ελλείποντα.

*

Υπάρχει ένα ιστορικό παράδοξο, αλλά που από ιεραποστολική σκοπιά είναι εύγλωττο για τους απίθανους δρόμους της θείας Οικονομίας. Ενώ στο Βυζάντιο μαινόταν η εικονομαχική διαμάχη, και ενώ δεν έμεινε εικόνα για εικόνα, ούτε για δείγμα, από την προεικονομαχική περίοδο, σε μια κρυφή γωνιά του κόσμου διασώθηκαν κάποια υπέροχα δείγματα εικόνων, κυρίως εγκαυστικές από την παλαιότερη εικονογράφηση. Ο λόγος για το μοναστήρι της αγίας Αικατερίνης στην έρημο του Σινά. Κι αν οι εικόνες εκεί γλίτωσαν από την εικονομαχική λαίλαπα, είναι γιατί το μοναστήρι τελούσε υπό ισλαμική κυριαρχία.

Παρόμοια, και ο θεολόγος που προασπίστηκε κατεξοχήν τις εικόνες, με τους τρεις περίφημους λόγους του, κατά την πρώτη εικονομαχική περίοδο, ο ίδιος άγιος που συνέγραψε και έναν πρώτο (φανταστικό, αντιαιρετικού και απολογητικού χαρακτήρα) χριστιανομουσουλμανικό διάλογο, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μπόρεσε να εκφραστεί ελεύθερα και θεολογικά άρτια χάρη στο πλαίσιο προστασίας που παρείχε το χαλιφάτο της Δαμασκού στην οικογένειά του.

Ας μείνουμε λίγο στοχαστικοί πάνω σ' αυτό, ιδίως όσοι από εμάς αναλαμβάνουμε το ρόλο των προασπιστών του Χριστού και των βασιλικότερων του Βασιλέως υπασπιστών...

Είναι τόση η ομορφιά και η ελευθερία των δρόμων Του.

Είναι η ομορφιά ν' ανθίζει το ξερό χορτάρι, να γίνονται τα λιθάρια τέκνα Του, να προσκυνούν οι μάγοι της Ανατολής... να διασώζει τις εικόνες η μουσουλμανική κυριαρχία...

Ελπίδα.

Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη. (Α’Κορ. 13,13).

Α΄ Χαιρετισμοί Παρασκευή Σαρακοστής

Ισαάκ Λεβιτάν, Υπεράνω της Παγκόσμιας Ειρήνης, 1894.

Κέντημα ατέλειωτο
Η προσευχή για τους εχθρούς
Πόσο σε τρεμοπαίχνιδο φωτός
Γλυκαίνει τους θυμούς

Ολημερίς υφαίνουνε
Πλεκτάνες σκοτεινές
Ολονυχτίς ξηλώνω με ευχές
Κι απ’ τα παιδιά μου μυστικές

Και γνώριμες μόνο
Στην Παναγιά μου.

Μαύρος εξάγγελος

Ο πίνακας του Γιάννη Αδαμάκου

Μαύρος εξάγγελος
Στην πόρτα
Με στολή
Δικαστικού επιμελητή
Χαρτί σαν λάμα κοφτερό

Στην τηλεόραση
Σφυρίζουν για πολλοστή φορά
Τα βομβαρδιστικά
Των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ

Άνοιξε το μικρό παιδί
Και θάνατου σιωπή
Επλάκωσε το σπίτι

Νοικοκύρη
Μη γίνεις σαμουράι
Μάταιος πειρασμός το χαρακίρι

Της Χαβάης τα νησιά στο μεταξύ
Χορτάστηκαν με αίμα
Το σπιτάκι μου
Το παίρνουν ξένα χέρια
Που μακελέψαν το λαό...

----------------------------------------------

Το ποίημα αυτό γράφτηκε λίγο πριν το Πάσχα του 2012. Αύριο, 4 Μαρτίου 2014, στις 3.30 μ.μ στο Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου  (Βασ. Γεωργίου και Κάλβου γωνία), γίνεται ο πρώτος πλειστηριασμός σε σπίτι άνεργης γυναίκας για χρέη στην Τράπεζα Πειραιώς. Επιτροπές πολιτών καλούν να είμαστε εκεί.