Είμαι παρούσα σε αυτή την ιστορία. Είμαι παρούσα, όχι σε θέση πρωταγωστική, κάθε άλλο. Αφού ήμουν το mtoto (παιδί) της ιεραποστολής. Είμαι παρούσα ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, και σε κάποιο βαθμό συμμέτοχη.
Ανήκω στη φυλή των Κικούγιου. Κι ας μη γνωρίζω λέξη στα Κικούγιου, κι ας έχουν ξεθωριάσει και τα λίγα Κισουαχίλι που σπούδασα κάποτε μετά μανίας.
Οι Κικούγιου με δέχτηκαν κάποτε στη φυλή τους και μου έδωσαν όνομα - το πιο τιμητικό όνομα, της μητέρας της φυλής. Με ονόμασαν Mumbi. Εύη-Μούμπι με φώναζαν τότε οι συνεργάτες της ιεραποστολής στη Ριρούτα της Ναϊρόμπι, Κένυα. Κιτότο, χαϊδευτικά: παιδάκι. Δεν ήμουν δεκαοχτώ ακόμη, και είχα χρηματοδοτήσει το ταξίδι μου με το χαρτζιλίκι μου, που μάζευα σπυρί σπυρί δυο ολόκληρα χρόνια - μένοντας νηστική στο διάλειμμα του σχολείου και πηγαίνοντας παντού με τα πόδια, σε αγγλικά, γαλλικά, φροντιστήρια. Μου είπαν οι Κικούγιου ότι μου δίνουν το πιο σημαντικό όνομα της φυλής τους, γιατί είμαι η πιο μικρή. Και ως πιο μικρή θα βοηθήσω περισσότερο από όλους, λέει, την αφρικανική Ορθοδοξία. Δεν είπα λέξη, αλλά μέσα μου έδωσα μια υπόσχεση.
Τα χρόνια και οι δεκαετίες περνούσαν, ασπρίσαν τα μαλλιά του μτότο, και ο λόγος μου, βαρύς και ανεκπλήρωτος μετατράπηκε σε ένα μεγάλο ερωτηματικό. Είναι λίγος καιρός που μου δόθηκε ξανά η ευκαιρία να ασχοληθώ. Να ασχοληθώ, και ο Θεός βοηθός.
Έτσι, μαζί με τα διαβάσματα και τη σχολαστική εργογραφία, σκαλίζω μνήμες. Και ανακαλώ αφηγήσεις μιας προφορικής ιστορίας που ποτέ δεν γράφτηκε. Μιας ιστορίας σημαντικής όχι για τη φυλή των Κικούγιου, αλλά για την Αφρικανική Ορθοδοξία εν όλω.
Πάντα αγαπούσα και αγαπώ την ιστορία και δίχως να είμαι κατά κύριο λόγο ιστορικός, έχω μελετήσει συχνά ιστορικά θέματα. Και προσπαθώ να βελτιώνω τα εργαλεία μου, τη μεθοδολογία μου, να διευρύνω τις πηγές μου.
Και η ίδια η μνήμη, ως πηγή, πρέπει να περάσει από κριτική βάσανο. Εντούτοις, δίνει κάτι που καμιά άλλη πηγή δεν έχει δώσει, κανείς δεν έχει ακόμα καταγράψει.
Και εκτός των άλλων, μου δίνει τη συγκίνηση και το κίνητρο, να συνεχίσω... Επί της ουσίας είμαι μεσοδρομίς, αλλά και μόλις άρχισα.
Αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι το μέλλον του χριστιανισμού είναι στην Αφρική, δεν θα διαφωνούσα. Ίσως και το μέλλον της Ορθοδοξίας, παρά πληγές, παραλείψεις και λάθη. Η ιστορία αυτή αξίζει να ειπωθεί γιατί βλέπω σ' αυτή αυτό που πολλοί, οι περισσότεροι, στην πατρίδα μου και στην Εκκλησία μου δεν βλέπουν. Και μήτε υποψιάζονται πως υπάρχει...
Στην Αφρική, οι Κικούγιου, ζήτησαν τον Χριστό τον ελευθερωτή. Και αυτό είναι και πρέπει να είναι η καρδιά της αφρικανικής ορθόδοξης πίστης και πνευματικότητας. Ας μην το ξεχνά κανένας από τους εργάτες του Ευαγγελίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου