Θεόδωρος Στάμος, Χωρίς τίτλο
Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη
Πλέκει τις λέξεις
Διάτρητο το ποίημα
Δίκαια ισχνό το χειροκρότημα
Της σιωπής εξυφαίνεται
Συνωμοσία
Στην παραγωγική της φαντασία
Που αναζητά
Λόγους αιτίες
Βολικές δικαιολογίες
Το δάκρυ της κυλάει στο λαιμό
Στο στήθος της κυλάει
Και όταν εκείνη σταματήσει να
Χαϊδεύεται
Και όταν το παρατηρήσει
Αντικειμενικά
Μες στο κυρτό του σχήμα
Καθρεφτίζεται
Ολοκάθαρη
Γιγάντια
Φωτισμένη
Ανελέητη
Η κακοτεχνία
Γυμνή και τσακισμένη
Μετεωρίζεται
Με στομωμένα αισθήματα
Κορεσμένη διάθεση
Ταπεινό ρεαλισμό
Στίβει το μουσκεμένο
Κουρελάκι του είναι της
Ξαναρχινά απ’ την αρχή
Ξαναπιάνει το πλεχτό
Των λέξεων
Πριν έρθει χειμώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου